No Name

Al enkele jaren krijgt Aad B. i.v.m. een rechterlijke procedure brieven van een officier van justitie die zonder naam ondertekend worden.

Op herhaalde verzoeken wie achter deze handtekening schuil gaat krijgt hij geen eensluidend antwoord. De vraag die Aad B. dag en nacht bezig houdt is of het OM iets te verbergen heeft.

Wat ging er aan vooraf?

Aan het huwelijk van Aad B. dat in 1985 gesloten was, kwam in 2013 een einde. Toen in 2009 een behoorlijk verzekeringsbedrag vrijkwam begon Aad B. een eigen bedrijf en werd het huwelijk dat gesloten was in gemeenschap van goederen omgezet in huwelijkse voorwaarden.

Na de scheiding kwam Aad B. erachter dat zijn ex jarenlang geld uit zijn zakelijke inkomsten in het geniep had weggesluisd van de gemeenschappelijke rekening naar een bankrekening bij haar ouders.

Dit werd ter sprake gebracht op 25 februari 2015 bij een gesprek bij een scheidingsplanner waar bij Aad B. en zijn ex aanwezig waren.

Zijn ex had inmiddels een relatie met de heer S., die de afgelopen 25 jaar op inhuurbasis bij diverse ministeries gewerkt heeft o.a. als Directeur Reclassering Nederland.

Nadat Aad. B. in 2015 zijn ex beschuldigde van het wegsluizen van geld van de gemeenschappelijke bankrekening werden er tegen hem op 15 april en 19 september 2015  door zijn ex en haar vriend S. aangiften gedaan van stalking dan wel belaging.

Aad B. zou S.  ook met de dood gedreigd hebben.

Op 27 december 2016 is Aad. B in hoger beroep veroordeeld voor belaging (stalking) van zijn ex-vrouw. Daarbij was de bijzondere voorwaarde opgelegd dat Aad B. gedurende een proeftijd van 2 jaar geen contact mocht hebben met o.a. zijn ex-vrouw en de heer S.

Op 23 juni 2017 heeft Aad B. het contactverbod overtreden, aangezien hij meerdere e-mails had verstuurd naar zijn ex-vrouw en de heer S.

Bij de voorgeleiding aan rechter commissaris Höppener op 11 juli 2017 kreeg Aad B.  een verslag van zijn verdachtenverhoor van 23 juni 2017 onder ogen.  De antwoorden op  drie simpele vragen in  dat verslag zijn volgens Aad B.   niet van hem en er ontbreken handtekeningen op dat verslag.

In de beschikking van 11 juli 2017 beveelt rechter- commissaris Höppener de voorlopige tenuitvoerlegging van de opgelegde voorwaardelijke gevangenisstraf. De beschikking is mede ondertekend  door een  OvJ zonder vermelding van naam (!).

Op 8 augustus 2017 heeft de meervoudige kamer de vordering tenuitvoerlegging gedeeltelijk toegewezen, als gevolg waarvan Aad B. 29 dagen gevangenisstraf moest uitzitten.

Op 30 december 2016 heeft Aad B. echter bij de politie tegen zijn ex-vrouw aangifte gedaan ter zake van het doen van valse aangiftes, gepleegd op 15 april en 19 september 2015. Volgens Aad B. heeft zijn  ex-vrouw hem aan de hand van onjuiste feitelijkheden beschuldigd van  stalking dan wel belaging. Op 16 juli 2017 krijgt Aad B. van de officier van justitie, die zijn naam niet vermeld,  bericht dat deze aangifte  wordt geseponeerd wegens het onterecht aanmerken van zijn ex-vrouw als verdachte.

Aad B., die het niet eens is met de beslissing van het Openbaar Ministerie dient hierover een klacht in bij het Gerechtshof. Dit wordt ook wel een artikel 12 Sv – procedure genoemd.

Het klaagschrift wordt op 17 april 2018 door het Gerechtshof ontvangen.

In de beschikking van  26 november 2018 vermeld het Gerechtshof dat Aad. B. ter zake van stalking dan wel belaging veroordeeld is en beslist dat het beklag ongegrond is. Nader onderzoek is dan ook achterwege gebleven  en betrokkenen zijn niet opgeroepen.

Vanaf januari 2016 krijgt Aad B. getekende juridische stukken van een OvJ zonder vermelding van naam. Deze handtekening kwam ook voor op de beschikking van 16 juli 2017.  In eerste instantie dacht Aad B. de letters BL te herkennen in de handtekening , maar in augustus 2017 lijken de letters hem meer op die van de initialen van een familielid van de heer S.,  namelijk  JSl ^“e ^‘_ .

Daarom vraagt hij op 19 augustus rechtstreeks in een app aan het familielid  van de heer S.  of het haar handtekening is, waarna hij geblokkeerd wordt.

Op zondag (!) 20 augustus 2017 krijgt Aad S. een e-mail van het slachtofferloket van het OM dat dit de handtekening is van de hoofdofficier van justitie.

Op 16 oktober 2017 bericht hoofd OvJ Nieuwenhuizen van het arrondissementsparket Den Haag  aan de advocaat van Aad S. dat OvJ T. Verdoorn de zaak van Aad S. inhoudelijk behandeld.

Op 10 en 15 augustus 2018 vraagt Aad B. in een mail aan het OM of ze hem kunnen vertellen welke naam er schuil gaat achter de handtekening van deze OvJ.

Op 17 augustus 2018 krijgt Aad B. van de Rechtbank Den Haag te horen dat de stempel van de handtekening van de hoofdofficier van justitie is.

Aad B. raakt er dan ook steeds meer van overtuigd van dat er iemand binnen het OM beschermd moet worden waarvan de naam niet naar buiten mag komen.

Het bewuste familielid  van de heer S. was in 2013 werkzaam voor een stichting die opkomt voor digitale burgerrechten en deed een kritische oproep aan de minister Plasterk omzeiling van de Wet op de inlichtingen en veiligheidsdiensten door de Nederlandse geheime diensten een halt toe te roepen en stond via haar werk ook in contact met mensen van het ministerie van Justitie, AIVD en OM.

In 2014 stapte ze als juriste over naar een “videotheek” waar klanten via internet films kunnen bekijken.

Aan een verzoek aan minister Ollongren gedaan op 10 augustus 2018 om een kopie te verkrijgen  van de getekende versie van de brief  van de stichting die opkomt voor digitale burgerrechten uit 2013 aan minister Plasterk kon vanwege privacy redenen niet voldaan worden.

Aad B. heeft de afgelopen twee jaar zijn vermoedens dat het familielid van S. Cyberofficier Criminele Inlichtingendienst is bij vele instanties kenbaar gemaakt en dat die persoon uit hoofde van die functie ook stukken heeft ondertekend als OvJ en daarmee S. diensten heeft bewezen. Tot op heden zijn die vermoedens niet ontkracht en wil men hem geen antwoord geven op zijn herhaalde verzoeken om de identiteit bekend te maken van de persoon die zijn

naam niet vermeldt onder die krabbel.

Aad. B is ervan overtuigd ten onrechte in detentie gezeten te hebben en bovendien is er op twee bankrekeningen en pensioentegoeden beslag gelegd.

Het is niet uit te sluiten dat Aad B. het bij het rechte eind heeft en deze casus is misschien dan ook interessant voor het WODC om mee te nemen in het onderzoek naar klassenjustitie  waarmee dit jaar nog in Nederland een start wordt gemaakt.