Ver Brech er

In De Beekdaler van 1 februari 2022 beschrijft mr. J.Jetten in zijn wekelijkse column hoe hij de Hoger Beroep zaak van Jos Brech in de zaak Nicky Verstappen beleefd heeft.

Door mr. J.J.A. Jetten:

Afgelopen vrijdag heeft het Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch in hoger beroep arrest gewezen in de zaak tegen Jos Brech, die door de Rechtbank in Maastricht veroordeeld was voor het ontvoeren, misbruiken en doden van Nicky Verstappen in 1998, alsmede voor het in bezit hebben van een grote hoeveelheid kinderporno. Tijdens het lange, doortimmerde vertoog van senior-raadsheer mr. Arthur Hartmann, fungerend president van het Hof, draaide de camera in meer dan de helft van de tijd naar de publieke tribune waar de ouders en zus van Nicky zaten, alsmede hun advocaat, Royce de Vries en de familierechercheur. Vooral de emoties die zij tijdens de voorlezing uitten, werden duidelijk in beeld gebracht door op hun in te zoomen. Een beetje meer discretie en respect was geboden geweest, lijkt mij, nu was het ongepast voyeurisme. Ik kreeg plaatsvervangende schaamte. De camera uitsluitend richten op de spreker wordt saai, maar niet op degene om wie het ging, Jos Brech, is hypocriet misbruik maken van privacyregels die voorbijgaan aan het principe van openbaarheid van rechtspraak. Wel zagen we zijn advocaat mr. Gerald Roethof, die door lichaamstaal regelmatig liet blijken wanneer hij het wel of niet eens was met wat er werd gezegd. Vlak na de zitting deelde hij aan de pers mee, dat zijn cliënt het met de uitspraak niet eens was en daarom in cassatie gaat. Hij wil dat de Hoge Raad kijkt naar het niet gehonoreerde verzoek van de verdediging om extra DNA-onderzoek en naar het feit dat het Hof er in zijn oordeel eerdere zedenzaken van Brech uit de jaren 1984/85 bij haalde, zaken die destijds zijn geseponeerd. De Hoge Raad zal deze verzoeken wegen tegen het grote maatschappelijk belang dat deze strafzaak heeft gekregen omdat de rechtsorde ernstig is geschonden. Bij vernietiging van het arrest, volgt verwijzing naar een ander gerechtshof en dat duurt minstens één of twee jaar. Ik vraag me werkelijk af in wiens belang dat kan zijn, noch van Brech die zijn kaken stijf op elkaar houdt, noch van de familie Verstappen.

Ik heb de zitting via live tv met rode oortjes gevolgd, maar vond de opbouw van het arrest, waarin eerst werd vastgesteld welke rechtsmiddelen niet slaagden (zoals gekwalificeerde doodslag) en waarin vervolgens de vier ten laste gelegde feiten minutieus werden geanalyseerd, niet logisch. Tot het eind toe werd de spanning die steeds verder opliep, erin gehouden, terwijl de methodiek van een slechtnieuwsgesprek volgens de boekjes toch is: eerst de klap uitdelen en pas daarna toelichten hoe men daartoe is gekomen. Nu bleven de nabestaanden ruim een uur in het ongewisse hoe het zou aflopen. Eerst toen president Hartmann uitsprak, dat een gevangenisstraf van 16 jaar passend en geboden was, zag je de opluchting op het gezicht van de familieleden. Ik vraag me af waarom het geduld van deze mensen, die toch al zolang hebben moeten wachten op de ontknoping in deze zaak, nog langer op de proef moest worden gesteld. Wellicht was het langdradige betoog voor juristen boeiend, maar de familie Verstappen wilde maar één ding horen, hoe lang zou Brech moeten zitten. Daar waren ze voor gekomen en nu konden ze het eindelijk afsluiten.

Toen Brech na afloop naar het cellenblok werd gebracht, beet Peetje Verstappen, de vader van de vermoorde Nicky, hem hoorbaar toe “Vieze hond”, een ontlading die begrijpelijk was en die liet zien hoe hoog de spanning was opgelopen. Maar was het nu echt nodig om dit zo expliciet in beeld te brengen? Na de uitzending merkte ik, dat ik zelf ook geëmotioneerd was. In elk geval blijft Brech, die al vanaf zijn arrestatie in 2018 (twintig jaar na zijn misdrijf) vast zit, nog zeker tot 2032 buiten de roulatie. Wat zich die nacht in 1998 op de Brunssummerheide allemaal heeft afgespeeld, zal wel nooit meer bekend worden. De enige die het weet, zwijgt. Het trieste is, dat Nicky niet meer ouder wordt dan 11 jaar.

Jacques