DE STATUS VAN HET VERPLICHTE PROCES-VERBAAL VAN DE TERECHTZITTING

In het elektronisch  journaal van de Nederlandse rechtspraak van de 21^e eeuw, Hollandpromote.com, beschrijft  prof. dr.ir. van Putten een onderzoek van het verplichte proces-verbaal van de terechtzitting.

SAMENVATTING

In dit onderzoek wordt de status van het verplichte Proces-verbaal van de terechtzitting besproken aan de hand van de bestaande wettelijke voorschriften en jurisprudentie. Door de Hoge Raad wordt een Proces-verbaal van een terechtzitting beschouwd als de enige kenbron van hetgeen zich ter terechtzitting heeft voorgedaan. Het ontbreken van een Proces-verbaal leidt tot substantiële nietigheid van de rechterlijke beslissing. In de praktijk blijkt dat op grove wijze de hand gelicht wordt met het verplicht opmaken van een Proces-verbaal, waardoor veel rechterlijke beslissingen de vereiste wettelijke status missen. Niet alleen in kort geding procedures wordt herhaaldelijk het opmaken van het Proces-verbaal geweigerd of nagelaten, maar ook in andere procedures, met als argument “dat doen we pas als er appèl wordt ingesteld”. Volledig ten onrechte, en in strijd met de voorschriften. Ten alle tijde dient de verifieerbaarheid en traceerbaarheid van het ter terechtzitting behandelde bekend te zijn. De ondertekening van het Proces-verbaal dient te geschieden door de voorzitter en de griffier van de desbetreffende terechtzitting. Het Proces-verbaal  is een authentieke akte ex art 156 lid 2 Rv en heeft een identieke status als enige kenbron, zowel in het civiel – , het bestuursrecht alsmede in het strafrecht, daar in de wet geen enkele wettelijke bepaling bestaat die hierin onderscheid maakt.