“Liegen in de rechtszaal loont!”; Paul Ruijs en Toon Peters

Op 26 oktober 2016  verscheen er in de Nieuwe Revue een opmerkelijk omslagartikel over het feit dat “Liegen voor de rechter loont”. Hierin werd  de casus van Toon Peters onder het synoniem Lucas beschreven.

Bij Café Weltschmerz werd  Toon Peters op 22 november 2017  door mr. Paul Ruijs over de afloop van zijn rechtszaak  geïnterviewd. Dit interview geeft een kijkje in de keuken van de  civiele rechtspraak in Nederland.

In 1996 schreef Joep Dohmen een spraakmakend boek met als titel “De vriendenrepubliek” . Het is de vraag of er 20 jaar later iets veranderd is in Limburg?

Het regressief redeneren door de rechtspraak gaat vaak gepaard met een selectieve selectie uit de aangedragen stellingen en bewijsmiddelen in het uiteindelijke vonnis. De stellingen en de bewijzen die de rechter(s) niet van pas komen worden dan (handig) buiten het vonnis gehouden. De Hoge Raad staat dit toe ! Buitenstaanders en de media -die uiteraard geen kennis hebben van het complete procesdossier – kunnen de echte motivering in het geheel niet op juistheid of volledigheid controleren en doen het zwijgen er dan maar toe. De media in Nederland heeft vooral of uitsluitend aandacht voor rechterlijke dwalingen in het strafrecht. De vele open normen in het civiele recht vormen echter een ware snoepwinkel voor de rechter die het recht naar eigen goeddunken wenst te manipuleren. Geen haan die daar naar kraait. Rechterlijke dwalingen zijn soms onbewust gemaakte fouten, maar niet zelden bewuste ”dwalingen” en daarmee feitelijk rechterlijk bedrog van rechtzoekenden. Jegens de rechtspraak gebruikte termen als ”onafhankelijk”, ”onpartijdig” zijn dooddoeners.

“Sed quis custodiet ipsos custodes?”