Op zoek naar Tanja

Op woensdag 3 maart 2021 verschijnt er in De Beekdaeler in de wekelijks column  van mr. J.J.A. Jetten een verhaal over de verdwijning van de studente Tanja Groen in 1993. Deze vermissing staat op dit moment weer volop in de belangstelling.

Door mr. J.J.A. Jetten:

De destijds 18-jarige eerstejaarsstudente gezondheidswetenschappen aan de Universiteit Maastricht, Tanja Groen uit Schagen, verdween in de nacht van 31 augustus op 1 september 1993 spoorloos. Na een feestje ter afsluiting van de introductieweek bij studentenvereniging Circumflex, fietste zij terug naar haar kamer in Gronsveld. Tanja kwam daar nooit aan. In de afgelopen 27½ jaar is de zoektocht naar haar niet alleen door de politie, maar ook door paragnosten, vrijwillige duikteams en coldcase-teams voortgezet, maar helaas zonder enig succes. Vanaf het begin ging de politie uit van een misdrijf, ofschoon concrete verdachten of sporen ontbraken. Tanja is nooit vergeten, niet door haar ouders en niet door talloze anderen. In 2009 bracht Ron Hendriks een boek uit “Fietstocht zonder einde” over de verdwijning en de vele opsporingsactiviteiten. In 2012 werd een zwarte damesfiets van het merk Cheesetown uit de Maas opgevist, maar het framenummer bleek niet te kloppen. De in 2014 gevonden botten in Gronsveld waren ook niet van haar. In 2020 werd na een tip op een kerkhof in Heugem onderzoek gedaan naar een graf, dat gedolven was op de dag dat Tanja verdween. Ook hier werd niets gevonden.

Enkele weken geleden kwam ik in contact met een medium / paragnoste die jarenlang de Limburgse politie had geassisteerd bij vermissingen. In 2004 leidde zij de politie naar een perceel in Oost-Maarland, omdat Tanja daar volgens haar begraven zou liggen. Van tevoren had zij thuis in aanwezigheid van de recherche de locatie beschreven en bij de plaatsopneming wees zij een concrete plaats aan die overeenkwam met deze beschrijving. Toen werd de politie schichtig en weigerde om verder onderzoek te doen. Zij had daarna haar diensten niet meer aan de politie aangeboden. Gelukkig had zij de aantekeningen bewaard. Wij namen contact op met prof. dr. Peter van Koppen, rechtspsycholoog aan de VU te Amsterdam, die onlangs met een team studenten deze coldcase opnieuw ter hand had genomen. Hij leek aanvankelijk geïnteresseerd, maar hield vervolgens de boot af.

Op zaterdag 20 februari ben ik met een klein gezelschap, waaronder het genoemde medium, naar Oost-Maarland gereden, waar zij ons de plek aanwees waar zij in 2004 de aanwezigheid van de stoffelijke resten van Tanja gevoeld had. Door omstandigheden moesten wij dit onderzoek voortijdig afbreken, maar spraken af dat wij op zaterdag 27 februari zouden terugkeren.

Afgelopen zaterdag bracht “De Limburger” een uitvoerig verhaal over een zoekactie in de regio Geldrop-Eindhoven bij de Strabrechtse heide. Daar zou de veroordeelde en inmiddels overleden seriemoordenaar Wim Smulders Tanja mogelijk hebben begraven. Hij verbleef tijdens haar verdwijning op een camping in Valkenburg en hij was ook al eens in verband gebracht met de verdwijning van Marjo Winkens uit Schimmert in 1975. Wat een ongelofelijk toeval dat ons onderzoek samenviel met dat van de politie, die met speurhonden de aanwijzingen van het team Van Koppen naging.

Ons kompas was het medium. Zij heeft de exacte plaats aangewezen in een weiland aan de oostzijde van Kasteel Oost vlakbij een ronde put. Hier moet Tanja in 1993 door twee mannen zijn begraven, die haar in het nachtelijk duister erheen gesleept hadden. Het medium werd duizelig toen zij daar was, maar zij dacht dat de overblijfselen van Tanja die hier in 2004 – zeker weten – nog wèl lagen, inmiddels waren weggehaald of in het moerassig gebied waren vergaan. Na enig beraad besloten wij niet te gaan graven, omdat het weiland particulier eigendom was en ook niet omdat de plaats delict daardoor mogelijk verstoord zou worden. Had de politie het destijds maar gedaan. Na wat foto’s te hebben genomen en een stil gebed, zijn wij weer vertrokken. Wij wachten gelaten af of Van Koppen nog iets aan het licht gaat brengen. Er is immers nog een scenario mogelijk dat Smulders de resten in of na 2004 heeft opgegraven en vervolgens naar Brabant heeft overgebracht. Daar had hij al eerder de Surinaamse Rienja Shewpersadingh in de bossen van Veldhoven begraven.

Thuisgekomen heb ik de aantekeningen uit 2004 nog eens bestudeerd en daar stond het zwart op wit: “Naam van de dader begint mogelijk met een w (Willem, Wouter?)”. De voornaam van Smulders bleek Wim te zijn. Verder: “begraven in weiland, betonnen put, 2 lichtgekleurde, lage palen, paar bomen op de achtergrond, vlak, geen glooiingen, mogelijk hebben daar voorheen paarden gelopen.” Die beschrijving klopt nog steeds. Wij troffen daar aan: palen, bomen op de achtergrond, een put en een boerderij waar destijds paarden werden gehouden, tegenwoordig schapen. Er was een foto en beschrijving van Tanja bij: lengte 1.70, fris, goed verzorgd uiterlijk (geen make-up gebruikster), donkerbruine ogen, donker haar tot over de schouders. In bezit van zwarte omafiets en groene liederenbundel. Op de foto keek ze lachend en onbevangen de wereld in. Een wereld waarin ze plotsklaps spoorloos verdwenen is. Waarschijnlijk voorgoed. Arme Tanja.

Reageren?

jja.jetten@kpnmail.nl