Een politiek gevangene in Nederland

Op 13 september jongstleden in de avond was ik aanwezig in het Pakhuis De Zwijger in Amsterdam bij de boekbespreking van wetenschapsfilosoof, vertaler en schrijver Rein Gerritsen. De naam van zijn boek is “Een politiek gevangene in Nederland”. Heeft Nederland dan een politieke gevangene? Het schokkende antwoord van Rein Gerritsen was ja. In zijn boek beschrijft de wetenschapsfilosoof het verhaal van de Koerdische politieke leider Hüseyin Baybasin die veroordeeld is tot levenslang en al ruim 25 jaar vastzit in Nederland. Na de oprichting van het Koerdische Parlement in Ballingschap op 12 april 1995 te Den Haag, werd Hüseyin Baybasin in de raderen van de wereldpolitiek vermalen. In het boek laat Gerritsen zien hoe een Turks-Nederlandse politie-eenheid bewijs vervalste, waarna criminologen, vertalers, rechters, raadsheren en politici in het web van leugens verstrikt raakten. Het voorwoord is geschreven door vijf voormalige gevangenisdirecteuren die zich openlijk verzetten tegen Baybasins onterechte opsluiting.

Werd hier een klokkenluider bestraft? Was dit het lot dat zoveel mensen treft die niet zwijgen wanneer ze misstanden signaleren en vervolgens een zware prijs voor hun openheid moeten betalen? Het antwoord van Gerritsen is wederom ja. Op 10 juli 2001 legde het Hof van Den Bosch een levenslange gevangenisstraf op aan de nu 65-jarige Koerd Hüseyin Baybasin. Hij werd schuldig bevonden aan het opdracht geven tot moord op Sadik Suyleman Öge (9 november 1997)  en op Kaymar Cyrus Mahboub (25 oktober 1997).

Het bewijsmateriaal in de zaak Baybasin bestaat voor meer dan 90 % uit “Nederlandse” telefoontaps. Wetenschapsfilosoof Prof. Dr. Ton Derksen beschrijft in zijn boek “Verknipt bewijs” (2014) dat de belangrijke taps in deze zaak naar bijna 100 % waarschijnlijkheid werden gemanipuleerd en dat de Turkse en Nederlandse politie en het Nederlandse Openbaar Ministerie hoogstwaarschijnlijk bij het vervalsen van de taps hebben samengewerkt. In zijn boek “Het falen van de Hoge Raad” (2021) besteedt Derksen hier nog eens een hoofdstuk aan.

Wapenexport en diplomatieke relaties met Turkije zijn belangrijker dan correcte rechtsgang

Uit het onderzoek van Gerritsen blijkt dat Turkije destijds dolgraag de uitlevering en uitzetting van Baybasin wenste, omdat hij een klokkenluider was die tot in detail op de hoogte was van de malafide praktijken van bepaalde segmenten van de Nederlandse, Turkse en Duitse overheden. Nederland, van haar kant, wenste de Turkse overheid maar wat graag te paaien door Baybasin uit te zetten en uit te leveren aan de Turkse overheid en toen dat niet lukte, hem dan maar strafrechtelijk te vervolgen, met als doel de handelsbetrekkingen (met name wapenexport aan Turkije) en de diplomatieke relaties met Turkije te herstellen.

Verder gaat Rein Gerritsen ook in op de rol die Joris Demmink, voormalig secretaris-generaal van met Ministerie van Justitie en Veiligheid toentertijd en zijn rol die hij vanaf 2007 speelde in het detentieverloop van Baybasin nadat die in april 2007 Demmink aanklaagt wegens ontucht met minderjarigen. Op de vraag of dit boek er toe zal bijdragen of onze democratische samenleving over voldoende zelfreinigend vermogen beschikt om onze rechtsstaat in ere te houden kan ik geen antwoord geven, maar ik weet wel dat dit boek minder geschikt is voor mensen die een rotsvast vertrouwen in onze democratische rechtstaat hebben. Ze zouden weleens van hun geloof kunnen afvallen.