In het Financieel Dagblad van 7 april 2018 verscheen een opmerkelijk artikel van Job Woudt met als titel “De man die zijn rechters aanklaagde”.
Normaal gesproken mijdt de Mainstream Media dit soort verhalen, met de smoezen zoals “geen tijd” , “andere prioriteiten”, “over individuele zaken schrijven we niet” of “verliezers klagen al heel snel over de rechters”.
Job Woudt heeft zijn nek uitgestoken door het verhaal van de glaskunstenaar Louis La Rooy uitgebreid uit de doeken te doen.
Kort samengevat komt het er op neer dat in 2009 bij de verkoop van La Rooy’s bedrijf Van Tetterode Glasobjecten BV, waarbij ook aandelen moesten worden overgenomen door de koper, de koper onder de afgesproken deal wilde uitkomen omdat de banken niet met een herfinanciering over de brug wilde komen. Het bedrijf kreeg dus geen lening meer van de bank om de continuïteit te waarborgen.
Dit geschil was aanleiding voor een kort geding dat La Rooy verloor. Nadat het vonnis bekend was gemaakt kwam La Rooy erachter dat de tegenpartij een document had ingebracht bij het kort geding , een gespreksverslag bij de notaris, dat afweek van het origineel dat La Rooy in zijn bezit had.
In het vervalste document van de koper was de bepaling opgenomen “herfinanciering is een voorwaarde voor overdracht van de aandelen”. In het origineel van La Rooy was dit nergens terug te vinden. Rechter dus gefopt! Het gevolg was dat La Rooy aansprakelijk bleef voor een inmiddels opgelopen bankschuld. Toen het bedrijf, na de uiteindelijke overdracht, na een maand failliet ging melden de banken zich alsnog bij de vorige eigenaar: La Rooy. Hierna volgenden er nog zes rechtszaken. De schade voor La Rooy was inmiddels opgelopen tot € 420.000.
Bij zaak nummer zes kreeg La Rooy te horen dat het niet zeker zou zijn dat hij gewonnen zou hebben als de tegenpartij de gestelde vervalsing niet zou hebben ingebracht. De zitting van de 7e rechtszaak vond plaats op 1 december 2017 waarbij La Rooy de rechters in de eerste zes zaken van onrechtmatige rechtsgang betichtte. Ook de 7e zaak verloor La Rooy op alle punten.
Het bovenstaande is voor mij heel herkenbaar. Het loont om rechters te bedonderen. Plegers komen er vaak mee weg.
Gezien het feit dat een rechter in een civielrechtelijke procedure een lijdelijke positie inneemt (anders dan de strafrechter) en rechterlijke waarheidsvinding in een civiele procedure vaak een wassen neus is en artikel 21 Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering – de waarheidsplicht- veelal door de rechtspraak niet wordt nageleefd mag ervan worden uitgegaan dat de casus van La Rooy nog maar het topje van de ijsberg is.
Verder is het zo dat de Hoge Raad enkele jaren geleden heeft toegestaan dat de civiele rechter slechts een beknopte argumentatie in het vonnis hoeft op te nemen over de over- en weer tussen partijen gewisselde argumenten. Dit zet de deur wagenwijd open voor rechters om argumenten van één partij in het vonnis weg te moffelen. Een outsider die het vonnis leest, kan dan tot de (foute) conclusie komen dat het vonnis er redelijk uitziet, niet wetende dat er steekhoudende argumenten van één partij zijn weggelaten.
Burgers weten het vorenstaande niet, en hebben vaak een misplaatst, ongebreideld vertrouwen in rechters. Ten onrechte!
Deze casus zal zeker worden opgenomen in het in 2019 te verschijnen boek:
Wat u niet in de kranten leest 
Dit is volkomen herkenbaar Banken voeren niet zelden criminele handelingen uit dmv vervalsing van stukken ;zo werd ik geconfronteerd met het volgende: in een procedure tegen van Lanschot. Ik gaf daarbij opdracht op. 20 aug 2015 om al mijn aandelen te verkopen omdat er een ernstige koersdaling plaatsvond. Naderhand bleek dat de medewerkers van de bank Mr P Mueller en B. van de Stege meedeelden dat ik een dag later op de bank deze opdracht had gegeven! (Schade ca 2 1/2 ton!) Als “bewijsmateriaal” werden documenten verstrekt waarbij zelfs een leek duidelijk kon zien dat er geknoeid was dmv plak en knipwerk. Van Lanschot weigert een forensisch onderzoek en plaatst genoemde heren over. Het een en ander gemeld aan het OM en aan DNB maar geen enkele reactie behalve dan “dat criminaliteit niet is bewezen” Tja als je glasgerinkel hoort en de andere kant uitkijkt is er natuurlijk niets gebeurd. Het ergste is dat vaak rechters nauwelijks anders kunnen omdat zij zich aan regeltjes moeten houden terwijl die niets te maken hebben met redelijkheid en billijkheid. Ook veel rechters zijn domme bureaucraten geworden!
Onthoudt een ding goed: bankiers behoren tot een klasse die strafrechtelijk zo goed als niet vervolgd kunnen worden; alleen in IJsland is dat gelukt!
De rechten van de burger zijn zover ingeperkt dat wij burgers zo goed als geen kans meer hebben in een procedure tegen. die overheid, banken en multinationals. Dat is onze nieuwe maatschappij; maar of dit nog een maatschappij is die het waard is te verdedigen tegen autoritaire regimes betwijfel ik sterk
J.Leupen
LikeGeliked door 2 people