Gaat Procureur Generaal mr. Roger Bos weer zijn geheime wapen inzetten?

Inleiding:

Op de Nederlandse Antillen is er op dit moment veel ophef over het gedwongen aftreden van minister van Onderwijs, Wetenschap, Cultuur en Sport. Wat er in het Caribisch gebied aan de hand is kunt in onderstaand artikel lezen.

Door dr. Joe Eustatia (Curaçao):

Op  Curaçao is het nodige heisa ontstaan vanwege een minister die bij het screeningsproces haar voorzitterschap van een slapende nv en een  slapende stichting voor goede doelen, zou hebben verzwegen. Het lang niet in alle gevallen zo overijverige Curaçaose OM heeft zich gehaast om een strafrechtelijk onderzoek tegen deze minister op te starten. De betreffende minister, mevr. M. Alcalá   Wallé, was hangende dat onderzoek gedwongen af te treden.

Als je bedenkt hoe er in Nederland over nevenfuncties van burgemeesters en rechters wordt geoordeeld, lijkt dit een zaak die nergens over gaat.

Het Hoofd van het  Openbaar ministerie van Curaçao heet Roger Bos.

Ik  vernam van een goede relatie (laten we hem Lucas noemen) die goed ingevoerd is in het Limburgse, dat mr. Roger Bos die in 2016  nog hoofdofficier was bij het OM in Maastricht, als PG naar  Curaçao is weggepromoveerd.

Dit als gevolg van een integriteitsonderzoek met als uitkomst dat er bij zijn OM een angstcultuur heerste.

Ik moet hierbij direct aantekenen  dat er voor zover mij bekend, geen kritiek is op het functioneren  van mr. Bos die sinds 1 september 2017 als PG op Curaçao werkzaam is.                          

Dit artikel beoogt dan ook niet  het functioneren van mr. Bos als PG ter discussie te  stellen, maar wel de  benoeming van Bos als PG badinerend te gebruiken ter illustratie van een  binnen het Nederlandse ambtelijke apparaat bestaande opmerkelijke cultuur.

Een promotie na beschuldigingen van angstcultuur binnen je eigen OM is binnen die cultuur namelijk niets schokkends voor de carrière van een Nederlandse topambtenaar:

U heeft het pas nog kunnen lezen, die commotie en de geplengde krokodillentranen over het in het Nederlandse ambtenarenwereldje bestaande  banencarrousel.

Ben je als topambtenaar mislukt of is er kritiek op de wijze waarop je functioneert, dan is er geen probleem, want de volgende vacature voor een top baan staat klaar om door jou vervuld te worden. Er is altijd een plaatsje te vinden en als je dat prettig vindt, is er ook altijd een plaatsje in de zonnige buitengebieden van het Koninkrijk der Nederlanden. Je bedje is tot aan het pensioen gespreid.

Het is dezelfde modus die tot voor kort (en misschien nog steeds ?) opgang deed bij de katholieke kerk. Een priester van wie bewezen was dat hij een tiental minderjarige jongens “ietwat te intiem had benaderd”, werd niet voor dat misbruik bestraft. Het was immers allemaal het werk van de Heilige Geest en dus mocht die priester zijn heilzame werk in een andere parochie voortzetten. Voor jan met de pet gelden uiteraard andere maatstaven. Een slinkse aai over de billen van een 16-jarige oververhitte jonge dame kan al een gevangenisstraf tot gevolg hebben.

George Orwell zei het al, “all people are equal, but some animals are more equal than others”. En dat geldt in alle gevallen waar je als eenling staat tegenover de staat en de door haar benoemde rechters.

Maar terug naar mijn goede relatie.

Lucas heeft indertijd rechtstreeks bij hoofdofficier Roger Bos in Maastricht aangifte van meineed gedaan tegen een met Steenwol aan te duiden tegenpartij. De pech van Lucas was dat die mijnheer Steenwol, een van de directeuren bij een grote multinational was, met een groot netwerk binnen de financiële wereld en wellicht ook (in)direct binnen de rechterlijke macht. Lucas  heeft bij de aangifte tegen Steenwol de politie overgeslagen omdat hij terecht van het standpunt uitging dat aangifte van wege meineed bij de politie op dezelfde schaal wordt gewogen als het stelen van een reep chocola uit de overvolle schappen van een supermarkt. 

Die aangifte resulteerde uiteindelijk in een sepot civiel- administratief recht, ook wel sepot-civiel genoemd. Sepot-civiel betekent in feite dat er mogelijk een strafbaar feit te construeren is, maar dat men het niet belangrijk genoeg vindt om te vervolgen. Lucas kreeg zwart op wit dat hij zijn schade maar bij de civiele rechter mocht gaan verhalen. Dit komt in feite neer op “ga maar in je eentje de Himalaya beklimmen en zie maar hoe je het er van af brengt”.

Zo’n uitkomst is helemaal niet verrassend als je rekening houdt met de sociale positie en het grote netwerk van de door Lucas van meineed beschuldigde mijnheer Steenwol.

Maar een en ander laat wel onverlet dat zo’n sepot civiel in strijd is met de wetten die gelden voor het vervolgen van meineed. 

Ik noem mijn goede relatie om privacy redenen Lucas  en niet bij zijn echte naam. Wellicht overdreven; want iedereen die echt geïnteresseerd is in kromspraak, kan via de editie van 26 oktober 2016  van de Nieuwe Revu er achter komen wie Lucas is. Lezers van de Nieuwe Revu hebben kennis kunnen nemen van het trieste wedervaren van Lucas in zijn strijd tegen de van meineed beschuldigde Steenwol.

Het komt in dit soort gevallen en ik spreek hierbij uit eigen ervaring, altijd neer op strijden tegen de bierkaai: vrouw Justitia slaagt er wonderwel altijd in haar foute maatjes uit de wind te houden. Dat geldt a fortiori wanneer die foute maatjes met Edelachtbare worden aangeduid.

Terug naar het begin.

Het Curaçaose OM beschuldigt een Curaçaose minister van integriteitsschending.  Minister mevr. Alcalá Wallé zou bij  het screeningsproces geen melding hebben gemaakt van een slapende nv en het voorzitterschap van een slapende  goede doelen stichting.

In Nederland zullen de rechters zich een bult lachen over zoveel overijverigheid.

De bekende publicist mr. Paul Ruijs heeft in een van de recente edities van het prestigieuze Nederlandse Juristenblad, bericht over rechters die er een bijbaantje op na houden en deze bijbaan niet opgeven. Dit terwijl het door rechter opgeven van hun nevenfuncties bij wet verplicht is.  Sommige van deze rechters zouden zelfs naar verluidt  in company cursussen geven achter de gesloten deuren van advocatenkantoren onder het mom van “Ken uw rechter”.

Maar in Nederland schijnt men dit door rechters overtreden van de wet die hun verplicht hun nevenfuncties op te geven, heel gewoon te vinden. Althans niemand die daar iets over zegt. Natuurlijk  mr. Paul Ruijs uitgezonderd. Maar die wordt dan ook beschouwd als een gevaarlijke luis in de pels van allen die een toga dragen; kortom iemand waar men als rechtschapen burger zich niet mee moet inlaten. Het kan niet anders dan dat de steken die Paul Ruijs en andere strijders tegen de voorstanders van kromspraak uitdelen, door de getroffen Edelachtbaren als  pijnlijk worden ervaren. Dit soort aanvallen wordt door mr. Henk Naves, voorzitter voor de Raad van de Rechtspraak, zelfs als een regelrechte ondermijning van de rechtstaat beschouwd.

Maar mr. Naves zal dan ook nooit een voorstel doen voor een serieuze dialoog met die hinderlijke figuren. De Raad voor de Rechtspraak zal ook geen poging wagen die hinderlijke schepsels onder een dikke rechtelijke duim fijn te pletten; men kiest er voor hen zoveel mogelijk te ontkennen.

De Edelachtbaren krijgen daarbij bovendien altijd hulp van de pers die via zelfcensuur de stilte rondom foute rechtspraak bevordert.

Soms gaat het journaille zelfs nog verder: ze zetten de klager onder blinde ontkenning van het onweerlegbaar bewijs weg als gefrustreerde slechte verliezer. Dit terwijl men van écht integere journalisten, die immers geacht worden de poortwachters van de democratie te zijn, een objectievere benadering mag verwachten.

Weer terug naar mevr. Alcalá  Wallé.

Het geval mevr. Alcalá Wallé doet mij met name ook denken aan het wedervaren van de  burgemeester van Zutphen en CDA-coryfee Liesbeth Spies, die onlangs  van elke integriteitsschending werd vrijgepleit.

Mevr. Spies heeft gedurende jaren haar nevenfunctie waar ze in de loop der jaren 150.000, 00 euro mee heeft verdiend, onder de pet gehouden. Dit tégen de tot voor kort bestaande regel dat de burgemeester er geen (betaalde) nevenfuncties op na mag houden.

Spies  was echter zo slim om er zelf voor te zorgen dat recentelijk in een beschikking van de gemeenteraad  werd vastgelegd  dat een burgemeester én de raadsleden geen melding hoeven te maken van hun betaalde nevenfuncties. Dit natuurlijk met terugwerkende kracht.

Is dit niet de spitsvondigheid ten top? Zou mevr. Alcalá Wallé niet moeten overwegen om een appje naar deze burgemeester te sturen met verzoek even ruggenspraak te houden? Want mevr. Spies werd tot op het hoogste niveau en zelfs door zijne hoogheid minister president Mark Rutte gedekt. Dan kan zwijgen over nevenfuncties toch niet fout zijn?   

Voor de doorgaans in de niet altijd even goed gevulde potjes van de  Overheid lustig graaiende advocaten,  lijkt er in het geval van mevr. Alcalá  Wallé weinig te graaien. Deze zaak gaat nergens over. De advocaten van mevr. Alcalá Wallé zullen aan dit zaakje een makkie hebben. Ze  hoeven hiervoor zelf hun toga niet aan te trekken.  Want als een burgemeester die met haar “buitenbaantjes” 150.000,00 heeft verdiend haar nevenfuncties niet hoeft op te geven en zelfs rechters hun “buitenbaantjes” niet hoeven op te geven, wat zeur je dan?

Ook voor PG mr. Bos is dit een makkie. Hij zal immers gewoontegetrouw zijn geheime wapen inzetten c.q. met een sepot aan komen zetten. En dat niet alleen van wege zijn ervaring met Lucas, want dat is naar zijn oordeel wellicht slechts klein bier; maar met name omdat zijn  OM recentelijk nog aan de van ernstiger feiten beschuldigde ex-minister dr. Steven  Martina een vluchtweg heeft geboden.

Een vluchtweg in de vorm van een (u raadt het al) een sepot.

Zou mevr. Alcalá  Wallé handen wringend thuis zitten, zich afvragend wat haar te wachten staat of zal ze blij gemoed deze episode als een welverdiende rustpauze uitzitten ? Een rustpauze in afwachting van het moment waarop ze weer haar plek op het pluche kan innemen. Alsof er helemaal niets is gebeurd.