De Vries

In de Beekdaeler van 14 juli 2021 geeft de vaste columnist mr. J. Jetten een beschouwing over de laffe moordaanslag op Peter R. de Vries:

De Vries

Wie Peter R. de Vries op klaarlichte dag in een drukke Amsterdamse straat heeft neergeschoten, is geen vraag meer. Binnen de kortste tijd had de politie de schutter in het vizier en slaagde erin hem en zijn handlanger op de autoweg bij Leidschendam aan te houden zonder daarbij geweld te hoeven toepassen. Het zijn een 21 jarige jongeman uit Rotterdam met een Antilliaanse achtergrond en een criminele Pool van 35 jaar uit Maurik. De jonge schutter Delano G. had al heel wat op zijn kerfstok en er zal ongetwijfeld veel mis zijn gegaan in zijn jeugd en opvoeding. Of dat zijn ouders of een of andere jeugdbeschermingsinstantie moet worden aangerekend, weet ik niet, wil ik ook niet weten, maar gelukkig bestaan er spiegels waarin nog tot in lengte van jaren kan worden gereflecteerd. Te laat voor De Vries, want de misdaad tegen de bekende en gerespecteerde misdaadjournalist kan niet meer ongedaan worden gemaakt. Evenmin als de harde schok die de samenleving onverwachts is toegebracht en het leed dat de naasten is aangedaan. Dat Rutte weer over een aanslag op de rechtstaat begon is natuurlijk quatsch; het is een pure wraakactie tegen een journalist die veel te lastig was geworden. Zoals de meeste liquidaties. De opdrachtgever blijft onbekend, tenminste officieel, want we weten precies uit welke hoek de wind waait. Justitie in de tijd van de Bokkenrijders wist dat er met de tortuur wel uit te wringen. Maar de duimschroef ligt nu alleen nog in een museum.

Natuurlijk weet ik dat we moeten praten over verdachten en niet over daders zolang de rechter nog niet tot een veroordeling is gekomen. Maar ons rechtssysteem is doodziek en functioneert uiterst gebrekkig, vooral omdat het als een hinkend paard altijd achterop komt. Soms duurt het wel jaren voordat een zaak tot inhoudelijke behandeling komt en al die tijd spreken we van verdachten en niet van daders. Dat is toch raar en doet onrecht aan ons allen. Waarom worden er niet meer medewerkers bij het Openbaar Ministerie aangesteld en meer rechters bij de rechtbanken, zodat dit soort misdrijven binnen enkele maanden kan worden bestraft. De tijd werkt in het nadeel van het vertrouwen in de rechtspraak. De meeste landen kiezen voor lik op stuk, Nederland voor het dooie akkertje. Hoe lang heeft de zaak van Willem Holleeder niet geduurd en waarom zijn de Marokkaan Ridouan Taghi en zijn trawanten nog steeds niet veroordeeld, terwijl zij talloze moorden en liquidaties op hun geweten hebben. Ons bewijsrecht is veel te rigide. Misdadig tuig van de richel waarvoor een fatsoenlijk mens geen enkel respect heeft, moet je uitroeien, niet pamperen. Waarom zoveel inspanning en geldsmijterij aangewend voor slepende showprocessen waarvan de uitslag al van te voren bekend is. Veel te weinig wordt in ons strafrecht hel element vergelding toegepast, want we zijn toch o zo beschaafd en o zo fatsoenlijk. Magistraten in toga met witte beffen zonder een spoortje emotie en er zit totaal geen vaart in. De slachtoffers zitten vaak levenslang met de gebakken peren, maar de dader staat veel te snel weer buiten de poort. Soms is dat een draaideur.

Journalisten vormen al heel lang het doelwit. Zij zijn de klokkenluiders van de maatschappij en ze zoeken in hun werk vaak het randje op, het raakvlak tussen de onder- en bovenwereld. Dat daar groot gevaar aan kleeft, is bekend, maar je moet van nature een beetje roekeloos zijn om dit vak uit te oefenen. De Vries ging met evenveel gemak om met criminelen in hun eigen milieu, als met slachtoffers en hun nabestaanden en in medialand was hij een graag geziene gast. Hij was in het bezit van een kogelvrij vest maar hij had het nog nooit gedragen, pochte hij. Met vijf gerichte schoten van dichtbij biedt dat overigens weinig bescherming. Hij vecht nu voor zijn leven, zei de Amsterdamse burgemeester, maar dat zeiden ze ook over prins Friso na zijn ongelukkige skitocht. Enkele dagen later moest het RTL-programma Boulevard zijn geplande uitzending opschorten wegens ernstige bedreiging vanuit het criminele milieu. Waar dat heen gaat is uiterst zorgelijk, want ook elders worden journalisten tijdens hun onderzoek niet alleen  lastig gevallen maar ook gemolesteerd. Het begon met de schietpartij in Parijs bij Charlie Hebdo op 7 januari 2015. Vervolgens namen Erdogan en Loekasjenko honderden journalisten in hechtenis. Een triest dieptepunt was de gruwelijke moord op Jamal Ahmad Khashoggi in de Saoedische ambassade van Istanboel, vermoedelijk in opdracht van de kroonprins.

De vrijheid van de pers is in ons land onomstreden. Natuurlijk vinden bewindslieden en ambtenaren dat lastig en de criminaliteit ook. Pottenkijkers worden weggekeken of weggeknald, zeker als ze hun neus te diep in stinkende zaakjes steken. Peter R. de Vries zat nooit om een mening verlegen. Hij was niet van het scherm weg te branden. Zijn ietwat lijzige stem voorzag elk incident van ongezouten commentaar. Dat zullen we vanaf heden missen en daarom liggen er bij de parkeergarage in Amsterdam zoveel bloemen en branden erop het Vriespunt kaarsjes. Het is alleszins te hopen dat hij er weer bovenop komt,

Jacques