Sjoemel-rechtspraak

Bij het woord ‘sjoemel-rechtspraak” denken we natuurlijk meteen aan verre landen met palmbomen of wat dichterbij aan Polen en Hongarije, want daar valt veel over te lezen in de Nederlandse pers.

In  de Nederlandse pers werd toe voor kort vrijwel altijd de loftrompet gespeeld als het over de Nederlandse rechtspraak ging en klagers worden meestal beschreven als “bad loosers” of  ook al zouden er bewust fouten gemaakt worden door rechters men er nog geen aandacht aan wil (of mag?) schenken.

 Zelfs het Advocatenblad gaat op 12 maart 2020 zover de rechtspraak  op te hemelen bij het verschijnen van de WJP Rule of Law Index 2020 waarin Nederland al bij jaar en dag een hoge ranking inneemt. Op dat onderzoek is echter veel af te dingen zoals in de  Volkskrant   een jaar  eerder op 21 maart  2019  is te lezen, maar dat wordt maar even vergeten.

 Ondanks dat de pers in het verleden zeer gezagsgetrouw was en men nauwelijks van kritiek op de rechtspraak wilde horen, begint dit bolwerk nu toch wel enige scheurtjes te vertonen gezien de rol van de bestuursrechtspraak in de kindertoeslag affaire. De Hoge Raad der Nederlanden vertoont echter nog steeds autistische trekjes als ze goedbedoelde hulp krijgen aangeboden om het vertrouwen in de Nederlandse rechtspraak te vergroten.

Nu terug naar de “Sjoemel-rechtspraak”. Uit het bovenstaande mag de lezer misschien al de voorzichtige conclusie trekken dat het wel eens om Nederland zou kunnen gaan.

De Harlinger Courant was op 28 november 2020 zo dapper om een uitgebreid artikel te publiceren over een jarenlange juridische strijd over de bouw van een prefab huis pal naast een bestaande woning , terwijl daar een meter ruimte hoort te zitten. Dat gebeurde met toestemming van de gemeente Harlingen.

Recentelijk op 21 januari 2021 kwam  daar nog een vervolg op in de Harlinger Courant, waarin de gemeenteraad Harlingen aansprakelijk wordt gesteld voor de “Sjoemel-rechtspraak” door de heer Gobes

De heer Hans R. Gobes schreef daar namelijk  een boek over met de titel “Sjoemel-rechtspraak”.

Een samenvatting van de heer Gobes kan de lezer hieronder lezen.

Samenvatting van de corrupte handelswijze van Staatsraad mr. A.W.M. Bijloos.

Bestuursrechter in hoger beroep bij de Raad van State, Afdeling rechtspraak.

Het betreft een door de gemeente Harlingen onrechtmatig verleende omgevingsvergunning.

De bouwvergunning is verleend voor een bouwplan waarbij, na realisatie een spouw (tussen de twee huizen) is ontstaan van 20cm breed, 2 meter hoog en een lengte van 13 meter. Aan weerszijde van deze spouw zijn de buitenmuren van de huizen bekleed met houten schrootjes.

Bij de procedure in eerste aanleg heeft de bestuursrechter mr. J.S. van der Kolk nagelaten, het door de gemeente Harlingen gemanipuleerde art. 2.5.17 van de Bouwverordening Harlingen 2008, te toetsen op juistheid en volledigheid.

Dit kon gebeuren doordat de burgemeester van Harlingen de tekst van de bouwverordening zodanig aangepast had, dat het inmiddels gerealiseerde bouwplan nu wél in overeenstemming was met de door valsheid in geschrifte gewijzigde bouwverordening.

In de bezwarenprocedure en in de procedure in eerste aanleg heeft de gemeente net als klager zelf gesteld, dat onderhoud aan oostzijde van de woning van klager door de ontstane spouw niet meer mogelijk was.

In het daarop volgend hoger beroep heeft mr. Bijloos, op grond van eerder door hem behandelde vergelijkbare zaken, moeten constateren dat géén onderhoud mogelijk was en dat de omstreden vergunning in strijd was met de model-bouwverordening van de VNG. Hij heeft de klacht bij beoordeling in de uitspraak zo aangepast dat onderhoud wél mogelijk werd. Daarna heeft hij de klacht als ongegrond afgedaan. Daarmee heeft hij mr. Van der Kolk en de gemeente Harlingen behoed voor een afgang (en een aanzienlijke schadevergoeding), in tegenstelling tot wanneer hij de klacht wél gegrond verklaard zou hebben.

In zijn uitspraak stelt hij: “Hoewel [appellant] aannemelijk heeft gemaakt dat hij door het gerealiseerde bouwplan hinder zal ondervinden bij het onderhoud van de oostgevel en de goten van zijn woning…” 

Feitelijk heeft géén behandeling plaats gevonden. Bij het voorlezen van de pleitnotitie wekte mr. Bijloos de indruk niet te luisteren, door gedurende de gehele tijd onafgebroken op zijn horloge te kijken. Na 5 minuten beval hij te stoppen met het voorlezen. In de pleitnotitie stond: “Een ontoegankelijke spouw (20cm), aan weerszijde van hout, waardoor beide eigenaren over en weer niet meer kunnen voldoen aan art. 53 van BW 5.” (verplicht onderhoud)    

In de pleitnotitie waren 7 foto’s benoemd en omschreven en waren onderdeel van het bewijs van de niet toegankelijkheid en daarmee de onmogelijkheid van het plegen van onderhoud.

Mr. Bijloos wilde de foto’s niet zien en stelde geen enkele vraag. Toen de map met de pleitnotitie en de foto’s, zoals gebruikelijk ingeleverd werd bij de griffier, sommeerde mr. Bijloos de foto’s te verwijderen uit de map. De onverwachte foto’s paste niet in zijn kennelijk vooringenomen standpunt klager in hoger beroep in het ongelijk te stellen.

3 Jaar later stelt een civiele rechter klager wél in het gelijk, op grond van de zelfde foto’s en oordeelt dat de conclusie van mr. Bijloos:” hinder zal ondervinden bij het onderhoud van de oostgevel en de goten van zijn woning…”,  onzorgvuldig en niet onderbouwd was.

Helaas zijn we dan 5 procedures verder, waarvan 4 bij de Raad van State, twee keer zelfs zonder gehoord te worden. Dus zonder hoorzitting/behandeling.

H.R. Gobes  HRGOBES@gmail.com  auteur: ‘Sjoemel-Rechtspraak’ 2020 ISBN 978-94-6402-567-5