Is de Nederlandse rechtspraak echt wel zo goed als enquêtes beweren?

Volgens de World Justice Project Rule of Law Index staat  Nederland internationaal al enkele jaren bovenaan op de wereldranglijst met de civiele rechtspraak.

Vooraanstaande  personen uit de rechterlijke macht in Nederland verwijzen in de media vol trots naar dit onderzoek. Die  berichtgeving  heeft mij dan ook zeer verbaasd omdat i.v.m.  het schrijven van een boek over de civiele rechtspraak in Nederland  ik me grondig  in dat onderzoek heb verdiept, waarbij me is opgevallen dat er heel veel valt aan te merken op dat WJP onderzoek.

Voor de ranking van 2018 zijn bijvoorbeeld  de oude enquête resultaten van 2016 gebruikt en neemt NL weer gewoon dezelfde positie is als in 2016!!!

Dat noem ik bedrog c.q. NEP onderzoek.

Op 12 juli 2018 heeft er bij de Raad voor de Rechtspraak (RvdR) in Den Haag een gesprek met mij plaats gevonden waarbij ik mijn bevindingen over het World Justice Project Rule of Law Index onderzoek mocht toelichten. In september 2018 zal ik van de RvdR een reactie krijgen.

Onlangs kwam het CBS met enquête  resultaten naar buiten waaruit zou blijken dat Nederlanders steeds meer vertrouwen in onze rechters hebben.

Uiteraard maakten de media en de RvdR meteen melding van deze  enquete resultaten.

Feit is dat de meeste ondervraagden nog nooit van hun leven een rechter in actie hebben gezien en mede door hun geringe kennis van het recht  dan ook niet kunnen oordelen of een rechter zijn werk goed of slecht doet.

De mainstream media,  uitzonderingen daargelaten, houden angstvallig negatieve berichtgeving over de rechtspraak onder de pet. De mening van de man/vrouw  op de straat over de rechtspraak is m.i. dan ook nietszeggend.

Laten we nu eens naar de echte feiten kijken.

Het aantal wrakingen van rechters is in de periode 2009 – 2017 substantieel toegenomen.

Dit zou erop kunnen wijzen dat mensen die wel met een  rechter te maken krijgen – niet in de laatste plaats advocaten- in de loop der jaren minder tevreden zijn over rechters danwel deze rechters niet automatisch vertrouwen op de kwaliteit van hun werk of hun onafhankelijkheid. Bedenk daarbij dat advocaten meestal uiterst behoedzaam zijn met het inzetten van het wrakingsmiddel. Niets voor niets luidt het welbekende gezegde onder advocaten: “wraking geslaagd, zaak verloren”.

De belangenorganisaties voor de rechterlijke macht (RvdR en het College van procureurs-generaal) zitten echter niet stil en willen doen voorkomen  dat relatief een grote hoeveelheid wrakingsverzoeken lichtvaardig wordt ingediend of met onvoldoende kennis van de eisen die aan wraking worden gesteld en vragen de minister dan ook een wetswijziging te bevorderen om de wrakingsregeling meer bij de tijd te brengen en misbruik van procesrecht effectiever te kunnen tegengaan.

In een klein aantal gevallen zullen wrakingsverzoeken lichtvaardig gedaan worden, maar hoe hypocriet ben je als je welgevallige enquête resultaten van burgers die de ervaring en kennis van het recht en de rechtspraak missen wel serieus neemt en daarmee loopt  te pronken en de mogelijkheid om een rechter te wraken wil inperken omdat de wrakers te weinig kennis van zaken zouden hebben?